تاریخچه تفکر سیستمی:
تفکر سیستمی در سال ۱۹۵۶ شکل گرفت، زمانی که پروفسور جی فارستر گروه دینامیک سیستم ها را در دانشکده مدیریت اسلون MIT تأسیس کرد.
تفکر سیستمی چیست؟
یک رویکرد جامع به تجزیه و تحلیل است که بر نحوه ارتباط بین اجزای تشکیل دهنده یک سیستم و نحوه عملکرد سیستم ها در طول زمان و در چارچوب سیستم های بزرگتر تمرکز دارد.
تفکر سیستمی را می توان در هر زمینه ای از تحقیقات مورد استفاده قرار داد و در مطالعه سیستم های پزشکی، محیطی، سیاسی، اقتصادی، منابع انسانی و آموزشی و بسیاری دیگر کاربرد دارد.
تفکر سیستمی شامل چه چیزی است؟
اصطلاح «تفکر سیستمی» برای افراد مختلف می تواند معانی مختلفی داشته باشد. رشته تفکر سیستمی بیش از مجموعه‌ای از ابزارها و روش‌ها است، همچنین یک فلسفه زیربنایی است.
توجه به بازخورد جزء ضروری تفکر سیستمی است. به عنوان مثال، مدیر پروژه، ممکن است اضافه کردن کارگران را به پروژه ای که عقب مانده است تجویز کند. با این حال، در عمل، این تاکتیک ممکن است سرعت توسعه را کاهش دهد. توجه به آن بازخورد مربوطه می تواند به مدیریت اجازه دهد تا به جای هدر دادن منابع در رویکردی که نشان داده شده است به دنبال راه حل های دیگر باشد.
چرا از تفکر سیستمی باید استفاده کنیم؟
تفکر سیستمی با گسترش تفکر ما و کمک به بیان مشکلات به روش های جدید و متفاوت، دامنه انتخاب های موجود برای حل یک مشکل را گسترش می دهد و در عین حال، اصول تفکر سیستمی ما را آگاه می کند تا متوجه شویم که هیچ راه حل کاملی وجود ندارد و همچنین به ما این امکان را می دهد تا انتخاب های آگاهانه ای داشته باشیم.
نتیجه گیری:
به طور کلی، دیدگاه تفکر سیستمی مستلزم کنجکاوی، وضوح، شفقت، انتخاب و شجاعت است.